Eg heiter Håvard Hedde
Eg heiter Håvard Hedde og er so ven ein kar;
no vil eg burt og gifta meg og rydje meg ein gard.
no vil eg burt og gifta meg og rydje meg ein gard.
Refreng:
−Eg bur opp under fjell,
og gjenta hev eg lova; eg svik ho inkje hell.
og gjenta hev eg lova; eg svik ho inkje hell.
Garden den er liten, men skogen, den er god,
der heve eg tvo furor, og dei skal stå i ro.
−Eg bur opp under fjell osb.
Når borni dei vert mange, og skuldi aukar på,
so høgg eg ned den eine, den andre ho lyt stå.
so høgg eg ned den eine, den andre ho lyt stå.
−Eg bur oppunder fjell osb.
Men når me vert’e gamle, og kvar skal hava sitt,
so høgg eg ned den andre, og då er skogen kvitt.
so høgg eg ned den andre, og då er skogen kvitt.
−Eg bur opp under fjell osb.
Det var no ikkje undrands at Håvard totte vondt;
han reiste ifrå Lanjei den myrke haustenott.
han reiste ifrå Lanjei den myrke haustenott.
−Eg bur opp under fjell osb.
Han reiste ifrå Lanjei, og då vart gjenta fest;
men det var med ein annan, det hev han trega mest.
−Eg bur opp under fjell,
og jenta hev eg lova; eg svik ho inkje hell.
men det var med ein annan, det hev han trega mest.
−Eg bur opp under fjell,
og jenta hev eg lova; eg svik ho inkje hell.
Folkevise
Kjelde
Frå Alvestad: Norsk songbok for ungdomsskular og ungdomslag, Oslo 1931
