Nynorsk.no / Nettutstillingar / Aleine saman — Korona og kulturen / Ruth Lillegraven – DETTE ER ANDRE DAGAR
Aleine saman – korona og kulturen
Ruth Lillegraven – DETTE ER ANDRE DAGAR
DETTE ER ANDRE DAGAR
det er færre
fly, båtar og bilar
færre overfylte tog
i india, mindre røyk
frå fabrikkpipene
i kina
himmelen stilnar
himmelen klarnar
fiskeørna kjem tilbake
dagpåfuglauga faldar ut
vengene for første gong
nokon har meir tid
mange har mindre tid
alle har anna tid
folk ligg i hi, høyrer om
basale reproduksjonstal
molekylær immunologi
kriselover, konkursar
overalt ser dei teikningar
av den taggete kula som
har heimsøkt landet
og kloden
me lagar mat
og vaskar opp
prøver å jobbe
lærer bort ting
me ikkje kan
for slik
lyder statens ord
ikkje dra på hytta
jobben eller puben
ta instruksar ta ansvar
halde avstand halde fred
og me innstiller omstiller
tilpassar oss, slik ingen
skulle tru at nokon
nordmenn kunne
gjere
me vaskar hender til
dei tørkar opp og sprekk
me trøystar og trygger
kranglar og klagar
me lengtar etter
ein dag igjen å vere
mange og seine på fest
å stå ved ein kjøkkenbenk
varme og yre, klirre glas
og kysse kinn
og så er det dei andre
dei som ikkje kan bli i hi
dei som ikkje kan lengte
dei tek farvel med familien
flyttar ned i kjellaren med
hybelkomfyr under armen
må ut i krigen for å møte
det som trugar med
å sprengje alle
rammer
det som
kanskje starta med at
mennesket rota seg inn
i habitatet til flaggermusa
som no svevar mellom oss
frå land til land, stengjer
frisøren i marseille
kaffibaren i beirut
rorbua i lofoten
og medan folk fryktar
for foreldre finansar framtid
medan tala på smitta innlagde
permitterte stadig aukar, medan
himmelen og vatnet klarnar, og
me går åleine i skog og ved sjø
høyrer me kviskringa
det store treet
krokete og knudrete
grunnen under trøtt og tørr
legg du øyret mot han
kan du høyre eit sukk
der inne
men grunnen finst
og treet
menneskeætta
finst
det står med røtene
djupt nede i bakken
blada heng
i sterke små stilkar
dei blafrar og snur seg
vender nervetrådane
mot kvarandre
og så høyrer dei orda
dei som blir kviskra frå
trestamma og frå grunnen
du er berre eit lite blad
eit lite blad på
det store treet
© Ruth Lillegraven (2020)